Begraven
Wij verstaan uit de Bijbel dat begraven de enige christelijke manier is om afscheid te nemen van een geliefde, door het aardse lichaam te zaaien in de aarde tot de Wederkomst van de Heere Jezus Christus.
In de Bijbel komt duidelijk naar voren dat begraven de juiste weg is. Een belangrijke tekst is te vinden in Genesis 3 vers 19b: ‘totdat gij tot de aardbodem wederkeert, omdat gij daaruit genomen zijt; want stof zijt gij en tot stof zult gij wederkeren.’ En bijvoorbeeld in 1 Korinthe 15 vers 42 t/m 44 wordt ook gezegd dat het lichaam in de aarde wordt gezaaid.
We mogen God eren met ons lichaam, in leven en bij dood. In de Bijbel wordt het menselijk lichaam gezien als een tempel van de Heilige Geest. Zoiets moet je niet verbranden, dat is pure vernietiging.
Over eigen dood en uitvaart denkt niemand graag na, zeker als men nog volop in het leven staat. Toch is het leven van de mens maar kort; net als een bloem bloeit hij even, maar als de wind erover blaast, is er niets meer over.
Voor nabestaanden komt de dood vaak onaangekondigd. Op dat moment zijn mensen heel verdrietig. Door dat verdriet willen ze vaak wat doen en de wensen van de overledene respecteren. Maar als u/jij die wensen niet bekend hebt gemaakt, weten zij wellicht niet wat zij moeten doen.
Ook vele Christenen ervaren praten over de dood als een zwaar onderwerp en spreken er niet gemakkelijk over. Toch raden wij u aan hierover met elkaar in gesprek te gaan. Want helaas komt het ook voor dat nabestaanden heel andere wensen hebben dan de overledene.
Door uw wensen (officieel) vast te leggen, wordt voorkomen dat het anders gaat dan u zou willen.
